تا مَرد فحش نگفته باشد

باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، س. رستمی

لابد شنیده‌اید فحش را بینداز صاحبش آن را پیدا می‌کند. البته این برای قدیم‌تر‌ها بود که فحش و فضیحت کم یاب بود، زنانه مردانه و حتی سایزبندی داشت.

کاربردش هم مشخص بود. وقتی یکی می‌خواست درنهایت آرامش و بدون خونریزی و خشونت، بزند کسی را لت و پاره کند، چهارتا فحش چهارواداری برایش می‌پراند. صاحب فحش هم خیلی که می‌خواست گردوخاک کند، می‌گفت: خودتی خودتی. دیگر خیلی خون جلوی چشم‌هایش را می‌گرفت، می‌گفت: آینه آینه. بعدش بزرگ‌تری پیش‌قدم می‌شد، می‌گفت روی یکدیگر را با همان دهان‌های فحش خورده به اسم ماچ و بوسه، تف مال کنند و ماجرا به‌خوبی و خوشی تمام می‌شد.

امروزه می‌توان ادعا کرد فحاشی این‌قدر پیچیدگی دارد که به شغل تخصصی تبدیل‌شده. بیشتر این‌هایی که در رزومه کاریشان نوشته‌اند؛ فعال مجازی، سرورانی هستند که بیست و چهارساعته فحش جدید می‌سازند یا فحش‌های قدیمی و تکراری که ملال‌انگیز شده باشند را بازسازی یا غنی‌سازی می‌کنند، رایگان به شیفتگان و علاقه‌مندان فحش و ناسزا عرضه می‌کنند.

فحش دادن، دیگر مثل سابق برای اطفاء حریق اعضای داخلی بدن استفاده نمی‌شود؛ یعنی قبلاً این‌طوری بوده که شخص از شدت سوختگی دل، جگر، روده و آپاندیس شروع می‌کرد به فحش دادن تا دمای داخلی‌اش کاهش پیدا کند و کاملاً خنک بشود، جگرش حال بیاید.

اما حالا اگر در جملات عاشقانه دو سه تا فحش تمیزِ دهان نخورده، نباشد قطعاً این عشق پایدار نیست. فحش و دری‌وری بین حرف‌های معمولی نقش نمک غذا را دارد اگر شخص دوتا فحش ریز نگوید خیلی بی‌مزه، بی‌نمک و لوس است. بعضی‌ها از فحش به‌عنوان ضمانت استفاده می‌کند. مثلاً می‌گویند اگر این‌طور که گفتی نشد؛ برات فحش گذاشتم وسط. اعتبار یک فقره فحش وسط معادل ده چک کسر از حقوق کارمندی است. بعضی می‌خواهند فرهنگ اصیلشان با فحش و ناسزا در صفحات افراد سرشناس به نمایش بگذارند، دنیا بفهمد چقدر خوبیم ما. نمونه‌اش کامنت‌های سراسر فحش صمیمی و خودمانی در صفحات مجازی داور‌های فوتبال یا صفحه آقایان لیونل مسی و کریستین رونالدو.

خیلی طبیعی است میان این حجم از تبادل فحش، فحش‌ها خط رو خط بشوند، زنانه مردانه که هیچ، سایزبندی‌شان هم رعایت نشود. از همه بدتر بچه‌ها فحش‌هایی بردارند که از دهانشان بزرگ‌تر باشد. مادر‌های بینوای مجبور شوند، گونی‌گونی فلفل خالی کنند، بیخ حلق بچه‌شان فحش‌ها را بشورد ببرد. مصیبت‌بارتر اینکه صاحب فحش به فحشش نرسد یا فحش بی‌ربط پیدا کند دلخوری پیش بیاید.

پس اکنون‌که بر همگان واضح و مبرهن است؛ همه باید مهارت فحاشی را بیاموزند. چند نکته لازم در باب مهارت‌های فحاشی، عرض می‌کنیم. فحش سنگین می‌گذاریم وسط که با این روش‌ها وجه اجتماعی شما محبوب می‌شود:

-سایزبندی در فحش را رعایت کنید. به احترام موی سفید افراد سالمند از فحش‌های +۱۸ برایشان استفاده نکنید. فحش‌های مؤدبانه قدیمی که فاز حماسی و امید به زندگی در فرد مقابل افزایش می‌دهد مناسب است. بفرمایید:‌ای کژ کردار، بدرفتار، پلشت. زیاده‌روی نکنید، وگرنه مرگ در اثر اصابت واکر یا خفگی ناشی از بلعیدن دندان مصنوعی و سمعک مرگ دلخراشی است که از همین‌جا عرض می‌کنیم: اُوویییی!

-فحش باید نقطه‌زن باشد؛ یعنی صاحب فحش بفهمد، دقیقه از کدام نقطه مورد اصابت قرارگرفته. اگر از اقوامش مایه می‌گذارید، مشخص باشد نسبی یا سببی هستند؟ مثلاً بگویید به غیر عموی کوچکتان که ارادت دارم خدمتش، کل فامیل پدری‌تان، فلان. به‌جای فلان؛ عباراتی بگذارید که دل و جگرتان حال بیاید.

-از فحش‌های خارجی اجتناب کنید. مگر فحش با زبان مادری چه عیبی دارد که فحش خارجی می‌دهید؟ شاید بعضی برای جذب توریست، فحش خارجی می‌اندازند، خارجی‌ها از آن‌طرف دنیا بیایند فحششان را بردارند، صنعت توریست پیشرفت کند. توریست اگر فحش زبان خودشان را بخواهد، مملکت خودش بیشتر ریخته‌اند.

-اگر می‌خواهید افراد بیمار و ضعیف را مورد عنایت قرار بدهید؛ از میوه و سبزی و صیفی‌جات فحش ویتامینه بسازید. گلابی، بادمجان، شلغم و کرفس قابلیت زیادی در صنعت فحاشی دارند. در مسائل خصوصی صاحب فحش دخالت نکنید. شاید شما ندانید دارید از کدام نواحی به آن‌ها فحش می‌دهید، ولی آن‌ها به‌عنوان صاحب فحش می‌دانند چرا فحش می‌خورند.

-دوستداران حیوانات خانگی را با استفاده از جک‌وجانور فحش‌کاری کنید، خیلی دوست دارند. فقط به آن‌ها نگویید سگ، گربه و انسان. این فحش‌ها خط قرمز هستند. بعضی‌هایشان خیلی هارند، پاچه‌تان را می‌گیرند.

-خلاق باشید. اگر می‌خواهید در فحشتان به سوختن پدر شخص اشاره‌کنید، بگوید: پدر مُحتَرقه. در عوض خوراندن محصولات شماره‌دار انسانی به دیگران از لوازم و ابزار مرتبط با آن‌ها بهره بگیرید و صاحب فحش را به آن حواله بدهید؛ مانند آفتابه، بوگیر، فرچه و سیفون WC بین‌راهی. این‌ها نشان‌دهنده شخصیت پاکیزه و بهداشتی شماست.

-برای فحش سازی افراد تحصیل‌کرده از ابزار تخصصی‌شان استفاده کنید. به مهندس رایانه بفرمایید رَم‌ریدر. این‌قدر خوشحال خواهد شد که برای قدردانی به شش زبان زنده، مرده و نیمه‌جان دنیا برایتان فحش می‌سازد، روح کل امواتتان از دوره ماقبل ژوراسیک مستفیض بشوند.

شاید به نظر بیایید فحش دادن نوعی خشونت کلامی است؛ اما اگر با مهارت و تخصصی انجام شود، چیزی است در حد ورزش‌های رزمی. مثل کیک بوکسی کینگ؛ و حرف آخر این‌که:

 تا مرد فحش نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد./918/ی701/س